Inwestorzy rynku Forex uważnie przyglądają się oprocentowaniu stóp procentowych odnoszących się do walut którymi handlują. Tak naprawdę stopy procentowe są jednym z czterech głównych wskaźników, które inwestor powinien mieć na oku wraz ze stopą bezrobocia, PKB oraz inflacją. A więc jak stopy procentowe oraz oczekiwania wobec nich wpływają na kursy walut?
Bazową stopą ustalaną przez bank centralny danego kraju, jako część jego polityki pieniężnej, jest stopa referencyjna, do której dodawana jest premia za ryzyko w odniesieniu do pożyczek, depozytów oraz innych aktywów. Stopy ustalane są zazwyczaj co miesiąc przez banki centralne. Prezes Fed-u Jerome Powell, prezes EBC Mario Draghi oraz Gubernator Banku Japonii Haruhiko Kuroda, są kluczowymi graczami w ustalaniu stóp procentowych przez ich banki centralne, a zarazem kursów wymiany pomiędzy dolarem amerykańskim, euro i japońskim jenem.
Na przykład inwestorzy poszukując zysku, zakładają, że oprocentowanie depozytów w USA jest na poziomie 2% a w UE 1%. Można się spodziewać odpływu kapitału z Europy do USA, a tym samym wzrostu popytu na dolara. W wartościach bezwzględnych, wyższe oprocentowanie będzie prowadzić do aprecjacji waluty, podczas gdy obniżka stóp spowoduje deprecjację kursu waluty wobec innych walut. Dlatego też można uznać stopę referencyjną jako rentowność danej waluty.
Od początku kryzysu finansowego banki centralne obniżyły znacząco stopy procentowe aby pobudzić popyt krajowy, dlatego stopy referencyjne głównych światowych gospodarek oprócz USA są obecnie poniżej poziomu 1%. Większość inwestorów zwraca więc teraz uwagę bardziej na treść konferencji prasowych banków centralnych niż na same decyzje odnośnie wysokości stóp, gdyż różnica w oprocentowaniu stóp głównych par walutowych jest minimalna. Podczas gdy jesteśmy codziennie bombardowani wiadomościami z całego świata, decyzje odnośnie stóp procentowych oraz oświadczenia banków centralnych mogą powodować istotne zmiany w kursach par walutowych. Zmienność sama w sobie daje inwestorom więcej okazji na wypracowanie zysku.
Popatrzmy na przykład sprzed kilku lat. Po latach stagnacji wzrostu gospodarczego i deflacji w Japonii premier Shinzo Abe powołał na początku 2013 roku Harohiko Kurodę na Gubernatora Banku Japonii, aby ten promował wzrost gospodarczy oraz przeciwdziałał deflacji. Pan Kuroda wykorzystał narzędzia polityki pieniężnej by promować te cele, w tym dalszą obniżkę stóp procentowych. Decyzja ta pomogła znacząco osłabić kurs jena, gdyż traderzy reagują z wyprzedzeniem na tego typu wydarzenia. W przeciągu 2 lat jen japoński osłabił się o ponad 30% do dolara amerykańskiego. Miało to ogromny wpływ na japoński eksport, gdyż stał się on bardziej konkurencyjny wobec europejskiego czy amerykańskiego.
Odwrotna sytuacja nastąpiła po drugiej stronie Pacyfiku. Po kryzysie kredytowym w roku 2008, Rezerwowy Bank Federalny Ameryki obciął oprocentowanie stóp procentowych do rekordowych minimów, aby wspomóc finansowanie dla banków oraz pobudzić amerykański wzrost gospodarczy. Na skutek tych działań bezrobocie mocno spadło a giełdy nowojorskie zaliczały kolejne historyczne maksima co oznaczało, iż nieuchronnie zbliża się czas rozpoczęcia cyklu podwyżek stóp procentowych. Zmiana polityki pieniężnej rozpoczęła się w grudniu 2015 roku i od tego czasu Fed podwyższał stopy procentowe już 7 razy co wspiera notowania umacniającego się dolara.