Ustawa o reformie i ochronie konsumentów Dodd-Frank Wall Street jest odpowiedzią na kryzys finansowy z 2008 r. Jest to ogromny akt dotyczący reformy finansowej — zawiera wiele przepisów, które zostały przedstawione na 2300 stronach. Przepisy te miały zostać wprowadzone w życie przez kilka lat. Ustawa została uchwalona podczas administracji Obamy w roku 2010. Nazywana jest ona na cześć senatora Christophera J. Dodda oraz Republikanina Barneya Franka).
Ustawa Dodd-Frank założyła nowe agencje rządowe, których zadaniem jest nadzorowanie różnych elementów aktu, co przekłada się na nadzorowanie różnych aspektów systemu finansowego. Jednak prezydent Donald Trump zobowiązał się do uchylenia tej ustawy, w maju 2018 r. wprowadzone zostało nowe prawo, które wycofało niektóre ograniczenia Dodda-Franka.
[cmsmasters_sidebar shortcode_id=”jnlvyohb25″ sidebar=”midzy-postami-250×300″ classes=”reklamamobile”]
Jak działa ustawa o reformie i ochronie konsumentów Dodd-Frank Wall Street
Jak zapewne można się domyślić, 2300 stron przekłada się na szereg nowych ustaleń i elementów. Dlatego tutaj przyjrzymy się kluczowym aspektom jej działania:
Stabilność finansowa
Rada Nadzoru Stabilności Finansowej oraz Uporządkowany Urząd Likwidacji monitorują stabilność finansową dużych firm finansowych. Można powiedzieć, że te przedsiębiorstwa są „zbyt duże, żeby upaść” i ich niepowodzenie, bankructwo mogłoby mieć bardzo negatywny wpływ na gospodarkę USA.
Ponadto ustawa przewiduje również likwidację lub restrukturyzację spółek finansowych, które zostały postawione w stan upadłości i uniemożliwiają efektywne wykorzystanie środków przeznaczanych do tej pory na wsparcie takich firm.
Ponadto Rada ma prawo rozbić banki, które są zbyt duże i mogłyby stanowić ryzyko systemowe. Może również zmusić je do zwiększenia swoich wymagań rezerwowych. Podobną funkcję pełni Federalne Biuro Ubezpieczeń, które ma identyfikować oraz monitorować duże firmy ubezpieczeniowe (również uważane za zbyt duże, żeby upaść).
Biuro ochrony konsumentów
Finansowe biuro ochrony konsumentów (CFPB) otrzymało zadanie zapobiegania drapieżnym kredytom hipotecznym. Według wielu ekonomistów m.in. tego typu kredyty były przyczyną katastrofy w roku 2008.
Ponadto biuro to ma odstraszyć brokerów hipotecznych od uzyskania wyższych prowizji za zamykanie pożyczek z wyższymi opłatami lub stopami procentowymi. Wymaga również od inicjatorów kredytów hipotecznych tego, żeby nie kierowali potencjalnych kredytobiorców do pożyczki, która wiąże się z najwyższą prowizją inicjatora.
CFPB zarządza również innymi rodzajami pożyczek konsumenckich, odnosi się do skarg konsumentów. Wymaga również od kredytodawców (z wyłączeniem kredytodawców samochodowych) przekazania informacji w formie łatwej do odczytania i zrozumienia przez konsumentów. Widoczne jest to m.in. w uproszczonych warunkach otrzymania kart kredytowych.
Reguła Volckera
Ogranicza sposoby inwestowania przez bank. Ten element ogranicza handel spekulacyjny oraz eliminuje handel na własny rachunek (inwestowanie dla własnego zysku rynkowego, a nie handel w imieniu klientów).
Ustawa reguluje również dokonywanie przez banki transakcji na instrumentach pochodnych, m.in. obrót niektórymi typami instrumentów pochodnych w celu uzyskania większej transparentności będzie odbywał się na giełdach publicznych, oraz będzie rozliczany przez centralne izby rozliczeniowe. Ma to na celu zapobiec sytuacji, w której duże instytucje finansowe podejmują zbyt duże ryzyko inwestycyjne, co może odbić się negatywnie na całej gospodarce.
Biuro ratingów kredytowych SEC
Agencje ratingowe były oskarżane o przyczynienie się do kryzysu poprzez wydawanie zbyt korzystnych ocen inwestycyjnych. Z tego powodu ustawa Dodd-Frank powołała instytucję SEC Office of Credit Rating (Biuro ratingów kredytowych SEC). Jest ono odpowiedzialne za kontrolę agencji i zapewnienie, że agencje zapewniają wiarygodne ratingi kredytowe przedsiębiorstw, gmin oraz innych, ocenianych jednostek.
Program whistleblower
Ustawa Dodd-Frank wzmocniła oraz rozszerzyła istniejący już program informowania o nieprawidłowościach, który miał swoje źródło w ustawie Sarbanes-Oxley. Ciekawym elementem rozszerzenia jest obowiązkowy program nagród. W jego ramach demaskatorzy mogą otrzymać od 10% do aż 30% wpływów z ugody sądowej. Ponadto został rozszerzony zakres objętego ochroną pracownika o pracowników zatrudnionych w spółkach zależnych i stowarzyszonych. Przedłużony został okres przedawnienia, w ramach którego demaskatorzy mogą wnieść roszczenie wobec swojego pracodawcy do 180 dni po wykryciu naruszenia.
Krytyka ustawy Dodd-Frank Wall Street
Pomimo iż zwolennicy ustawy Dodd-Frank Wall Street uważali, że ustawa ta powstrzyma gospodarkę przed nadejściem kolejnego kryzysu oraz że skutecznie ochroni ona konsumentów przed wieloma nadużyciami, to ustawa spotkała się również z głosami krytyki. Krytycy kładą nacisk na to, że ustawa może obniżyć konkurencyjność amerykańskich firm w stosunku do ich zagranicznych odpowiedników. Zwracają oni uwagę na to, że wymogi w zakresie zgodności z przepisami nadmiernie obciążają banki lokalne oraz mniejsze instytucje finansowe, pomimo że ich rola w spowodowaniu kryzysu finansowego była znikoma.
Według wielu znanych finansistów, takich jak np. były sekretarz skarbu Larry Summers, czy też prezes JPMorgan Chase & Co. ograniczenia związane z Dodd-Frank mogą spowodować mniej płynny rynek. To z kolei może odbić się zwłaszcza na rynku obligacji, gdzie papiery wartościowe nie są wyceniane na rynku, a wiele obligacji nie ma stałej podaży nabywców i sprzedawców. Wyższe wymogi rezerwowe, które zakłada ustawa Dodd-Frank, sprawiają, że banki muszą mieć większy procent swoich aktywów w gotówce. To prowadzi do mniejszej roli banków w tworzeniu rynku obligacji, a to prowadzi do mniejszej aktywności na rynku obligacji, przez co trudniej może być, znaleźć nabywców lub sprzedawców obligacji.
Zmiany w ustawie o reformie i ochronie konsumentów Dodd-Frank Wall Street
Kongres w 2018 roku uchwalił nowy projekt ustawy Dodda-Franka, która wycofała znaczną jej część. Nowelizacja została podpisana przez Donalda Trumpa 24 maja 2018 r. Przyjrzymy się najważniejszym zmianom, jakie niesie nowa ustawa:
Zmiany dla małych oraz regionalnych banków
Nowe prawo łagodzi przepisy wprowadzone pierwotnie przez ustawę Dodda-Franka dla małych oraz regionalnych banków. Zwiększa próg zasobów w celu stosowania norm ostrożnościowych, wymagania testów warunków skrajnych, czy też obowiązkowe komitety ds. ryzyka.
Mali pożyczkodawcy
Kredytodawcy, których aktywa nie przekraczają 10 miliardów dolarów, zostali zwolnieni z reguły Volckera. Zostały nałożone mniej rygorystyczne normy dotyczące sprawozdawczości i kapitału na małych kredytodawców.
Banki opiekuńcze
Nowa ustawa przewiduje niższe wymogi kapitałowe oraz wskaźniki dźwigni w stosunku do instytucji, które przechowują aktywa klientów, ale nie działają jako pożyczkodawcy ani tradycyjni bankierzy.
Bezpłatne zamrożenie kart kredytowych
Nowa ustawa pozwala konsumentom bezpłatnie zamrozić swoje karty kredytowe, co ma na celu powstrzymać oszustwa przy wykorzystaniu np. skradzionych lub zagubionych kart kredytowych.