Krańcowa skłonność do konsumpcji w skrócie MPC (z ang. marginal propensity to consume) to wskaźnik, który opisuje jaką część przyrostu dochodu gospodarstwo domowe przeznaczy na zwiększenie konsumpcji.
Do obliczenia można wykorzystać wzór:
MPC=ΔC/ΔY
Gdzie:
ΔC — zmiana konsumpcji
ΔY — zmiana dochodu
Przykładowo, jeśli przy wzroście dochodów o 250 zł konsumpcja wzrośnie o 200 zł, to wtedy wskaźnik konsumpcji wynosi 0,8 (200/250=0,8). Jego wartość zawsze mieści się w przedziale 0-1.
Przeciwieństwem krańcowej skłonności do konsumpcji jest krańcowa skłonność do oszczędzania. Można ją obliczyć określający, jaka część przyrostu dochodu jest przeznaczona na oszczędzanie lub wykorzystać do tego wskaźnik MPC.
Wartość krańcowej skłonności do konsumpcji jest różna w zależności od poziomu dochodów w danym społeczeństwie. Zwykle wskaźnik ten spada wraz ze wzrostem zarobków, ponieważ wyższe wpływy sprawiają, że ludzie zaspokajają coraz więcej swoich potrzeb, więc mogą większą część dochodów przeznaczać na oszczędności.