Dźwignia finansowa jest pojęciem szczególnie często wykorzystywanym podczas inwestycji na rynkach instrumentów pochodnych jak i również na rynku forex. Jednocześnie dźwignię finansową mogą wykorzystywać również firmy do zwiększenia tempa rozwoju.
Dźwignia finansowa w przedsiębiorstwach
Dźwignia finansowa w firmach określa stosunek wielkości kapitału obcego do kapitału własnego. Stosowana jest ona przede wszystkim z kilku powodów:
- Zwiększenie wartości inwestycji bez potrzeby inwestowania własnych środków
- Zwiększenia stopy zwrotu z kapitału własnego
- Obniżenia podatków — odsetki kredytowe w wielu państwach pozwalają obniżyć podstawę opodatkowania.
Dźwignia finansowa pozwala zwiększyć możliwości przedsiębiorstwa. Jednocześnie wykorzystując dźwignię, zakłada się, że osiągnięty zysk przewyższy koszt długu. W przeciwnym wypadku inwestycja nie jest rentowna.
Oczywiście wykorzystanie dźwigni finansowej ma również wady:
- Korzystanie z kapitału obcego zmniejsza elastyczność finansową.
- Nadmierne zadłużenie może prowadzić do niewypłacalności, a tym samym upadłości firmy.
- Dźwignia finansowa zawsze wiąże się z ryzykiem.
- Dźwignia finansowa nie jest rozwiązaniem, które pozwala pokryć straty, ponieważ wtedy wzrosną tylko koszty prowadzenia przedsiębiorstwa, przez co da odwrotny efekt od oczekiwanego.
Dźwignia finansowa w inwestycjach
Działanie dźwigni finansowej jest wykorzystywane również podczas inwestycji na rynkach finansowych, głównie na rynku forex. Pomnaża ona zainwestowany kapitał. Dzięki temu inwestorzy nieposiadający dużego kapitału mogą efektywnie inwestować, również osoby lubiące bardziej ryzykowne inwestycje mogą realizować swoje strategie.
Na tego typu platformach zwykle można wybrać dźwignie dla swojego konta. Aktualnie w Polsce i UE maksymalna dźwignia finansowa wynosi 30:1 dla niektórych par walutowych (USD, EUR, JPY, CAD, CHF, GBP), dla pozostałych maksymalna dźwignia wynosi 20:1. Natomiast w innych państwach można się spotkać z dźwigniami sięgającymi nawet 2000:1.
Jak działa dźwignia? Mnoży ona dostępny kapitał. Przykładowo przy dźwigni 30:1 każda złotówka na twoim koncie ma siłę nabywczą 30 zł. Oznacza to, że inwestując 10.000 zł możesz przeprowadzać inwestycje, które normalnie kosztowałyby 300.000 zł.
W praktyce wygląda to następująco:
Inwestor chce otworzyć transakcję typu Buy na parze walutowej EURUSD w wielkości 0,2 lota. Wielkość takiego kontraktu to 20000 euro. Jeśli nie korzystałby z żadnej dźwigni, to musiałby zainwestować taką kwotę, w przypadku dźwigni 1:10 kwota niezbędna do inwestycji to tylko 2000 euro, natomiast w przypadku dźwigni 1:30 to tylko 667 euro. A jeśli ktoś korzysta z dźwigni 1:100, to wtedy wystarczy tylko 200 euro, żeby otworzyć taką inwestycję.
Zakładając, że cena otwarcia wynosiła 1.0978, a cena zamknięcia 1.11 to taka inwestycja przyniesie zysk w wysokości ok. 222 euro, niezależnie od zastosowanej dźwigni. Jednak ze względu na to, że w przypadku dźwigni 1:10 depozyt zabezpieczający równa się 2000 euro, to zysk wynosi ok. 10%, natomiast w przypadku dźwigni 1:30 depozyt zabezpieczający równa się 668 euro, więc tu zysk wynosi ok. 30%.
Dzięki temu, że dźwignia finansowa pozwala otwierać większe pozycje przy wykorzystaniu mniejszego kapitału, to osiągane zyski mogą być większe. Jednocześnie należy pamiętać, że jest to miecz obosieczny — większe są nie tylko zyski, ale również i straty.