Lokalne tematy tradycyjnie mają małe znaczenie dla złotego. Liczy się globalny sentyment i przede wszystkim to, co dzieje się z dolarem. To on z reguły jest głównym determinantem zachowania się rynków EM, chociaż PLN pomału wychodzi z tej klasyfikacji i jest zaliczany do grupy walut CEE, bardziej zależnej od sentymentu wokół notowań euro. Tym samym dzisiejsze dane nt. dynamiki produkcji przemysłowej za sierpień teoretycznie nie miały większego znaczenia, chociaż odnotujmy jej nieoczekiwany spadek o 6,0 proc. m/m i 1,3 proc. r/r, bo może mieć to przełożenie w dłuższym terminie. Dlaczego? Abstrahując od obaw części członków RPP związanych z ryzykiem wyjścia inflacji CPI ponad górną granicę pasma wahań w celu (3,5 proc. r/r), umniejszają one argumenty w dyskusji na rzecz potencjalnej podwyżki stóp procentowych. A wręcz odwrotnie, co w dłuższym terminie zmniejszy korzyści, jakie mógł mieć złoty dzięki ostatniemu poluzowaniu polityki przez EBC (zmniejszy się różnica w poziomie stóp procentowych).
W krótkim terminie kluczowym elementem układanki są oczywiście dalsze oczekiwania wobec polityki FED (na razie po wczorajszej drugiej w tym roku obniżce stóp procentowych, oczekiwania na kolejne cięcie w końcu października nie przekraczają 50 proc.), oraz rozwój wypadków w temacie relacji USA-Chiny (tutaj też ważny będzie październik).
Zerkając na tygodniowe ujęcie wykresu BOSSA PLN poniżej, można zauważyć, że pole do dalszego umocnienia złotego (wzrostu wartości tego instrumentu) nie jest duże. Dodatkowo czarna świeca, która może przykryć w tym tygodniu białą z poprzedniego tygodnia, oraz układ na oscylatorze RSI 9 sugerują, że być może warto szukać okazji pozycjonowania się pod kolejną falę słabości PLN na jesieni.
Wykres tygodniowy BOSSA PLN
